Forum

Below is a youtube link featuring the "Trojan Horse". The scene is from the 2004 epic war film Troy (based on Homer's Iliad). Account: Anthony Vanceuploaded March 28, 2011Number of views: +200,000 https://www.youtube.com/watch?v=YbiR6IMf5KQ

It is believed that inside the Trojan Horse was at least 30 soldiers lead by Odysseus “The Cunning”, the legendary King of Ithaca. The exact measurements of the horse, and the number of men inside it, perhaps appeal more to the mathematicians and the scientists, who are the most accurate in calculations. But, some things cannot be easily measured, especially if they are revered as a gift from the gods. Such a gift was the Trojan Horse. Perhaps not a science, but definitely an art in its finest form would have the number of soldiers inside it closer to 1000, which would better depict the stratagem and the enactment of the drama that would unfold inside the city walls. In the end, who would have predicted that the Trojans' most sacred animal (the horse) would also serve as their final judgement. As the Trojan Horse breached the city walls, this not only marked the beginning of the end of the 10 year war (Trojan war), it also marked the demise of the legendary city (Troy) and, most notably, the tale end of the most fascinating age in history, the mythical age. It takes a strong man to deliver a gift from the gods, but an even greater man to receive it. The Trojans were simply overwhelmed by such a majestic work of art!

Για σας που σας αρεσει να γραφετε Greeglish αφιερωνω αυτο: Η γλώσσα μας Η Αγγλική γλώσσα έχει 490.000 λέξεις από τις οποίες 41.615 λέξεις. είναι από την Ελληνική γλώσσα.. (βιβλίο Γκίνες)Η Ελληνική με την μαθηματική δομή της είναι η γλώσσα της πληροφορικής και της νέας γενιάς των εξελιγμένων υπολογιστών, διότι μόνο σ ' αυτήν δεν υπάρχουν όρια.(Μπιλ Γκέιτς, Microsoft)Η Ελληνική και η Κινέζικη. είναι οι μόνες γλώσσες με συνεχή ζώσα παρουσία από τους ίδιους λαούς και.....στον ίδιο χώρο εδώ και 4.000 έτη. Όλες οι γλώσσες θεωρούνται κρυφοελληνικές, με πλούσια δάνεια από τη μητέρα των γλωσσών, την Ελληνική.(Francisco Adrados, γλωσσολόγος).Η Ελληνική γλώσσα έχει λέξεις για έννοιες οι οποίες παραμένουν χωρίς απόδοση στις υπόλοιπες γλώσσες, όπως άμιλλα, θαλπωρή και φιλότιμο Μόνον η Ελληνική γλώσσα ξεχωρίζει τη ζωή από το βίο, την αγάπη από τον έρωτα. Μόνον αυτή διαχωρίζει, διατηρώντας το ίδιο ριζικό θέμα, το ατύχημα από το δυστύχημα, το συμφέρον από το ενδιαφέρον.Το εκπληκτικό είναι ότι η ίδια η Ελληνική γλώσσα μας διδάσκει συνεχώς πώς να γράφουμε σωστά. Μέσω της ετυμολογίας, μπορούμε να καταλάβουμε ποιός είναι ο σωστός τρόπος γραφής ακόμα και λέξεων που ποτέ δεν έχουμε δει ή γράψει.Το «πειρούνι» για παράδειγμα, για κάποιον που έχει βασικές γνώσεις Αρχαίων Ελληνικών, είναι προφανές ότι γράφεται με «ει» και όχι με «ι» όπως πολύ άστοχα το γράφουμε σήμερα. Ο λόγος είναι πολύ απλός, το «πειρούνι» προέρχεται από το ρήμα «πείρω» που σημαίνει τρυπώ-διαπερνώ, ακριβώς επειδή τρυπάμε με αυτό το φαγητό για να το πιάσουμε.Επίσης η λέξη «συγκεκριμένος» φυσικά και δεν μπορεί να γραφτεί «συγκεκρυμμένος», καθώς προέρχεται από το «κριμένος» (αυτός που έχει δηλαδή κριθεί) και όχι βέβαια από το «κρυμμένος» (αυτός που έχει κρυφτεί). Άρα το να υπάρχουν πολλά γράμματα για τον ίδιο ήχο (π.χ. η, ι, υ, ει, οι κτλ) όχι μόνο δεν θα έπρεπε να μας δυσκολεύει, αλλά αντιθέτως να μας βοηθάει στο να γράφουμε πιο σωστά, εφόσον βέβαια έχουμε μια βασική κατανόηση της γλώσσας μας.Επιπλέον η ορθογραφία με την σειρά της μας βοηθάει αντίστροφα στην ετυμολογία αλλά και στην ανίχνευση της ιστορική πορείας της κάθε μίας λέξης. Και αυτό που μπορεί να μας βοηθήσει να κατανοήσουμε την καθημερινή μας νεοελληνική γλώσσα περισσότερο από οτιδήποτε άλλο, είναι η γνώση των Αρχαίων Ελληνικών.Είναι πραγματικά συγκλονιστικό συναίσθημα να μιλάς και ταυτόχρονα να συνειδητοποιείς τι ακριβώς λές, ενώ μιλάς και εκστομίζεις την κάθε λέξη ταυτόχρονα να σκέφτεσαι την σημασία της.Είναι πραγματικά μεγάλο κρίμα να διδάσκονται τα Αρχαία με τέτοιο φρικτό τρόπο στο σχολείο ώστε να σε κάνουν να αντιπαθείς κάτι το τόσο όμορφο και συναρπαστικό. Η ΣΟΦΙΑ Στη γλώσσα έχουμε το σημαίνον (την λέξη) και το σημαινόμενο (την έννοια). Στην Ελληνική γλώσσα αυτά τα δύο έχουν πρωτογενή σχέση, καθώς αντίθετα με τις άλλες γλώσσες το σημαίνον δεν είναι μια τυχαία σειρά από γράμματα. Σε μια συνηθισμένη γλώσσα όπως τα Αγγλικά μπορούμε να συμφωνήσουμε όλοι να λέμε το σύννεφο car και το αυτοκίνητο cloud, και από την στιγμή που το συμφωνήσουμε να ισχύει. Στα Ελληνικά κάτι τέτοιο είναι αδύνατον. Γι ' αυτό το λόγο πολλοί διαχωρίζουν τα Ελληνικά σαν «εννοιολογική» γλώσσα από τις υπόλοιπες «σημειολογικές» γλώσσες.Μάλιστα ο μεγάλος φιλόσοφος και μαθηματικός Βένερ Χάιζενμπεργκ είχε παρατηρήσει αυτή την σημαντική ιδιότητα για την οποία είχε πει «Η θητεία μου στην αρχαία Ελληνική γλώσσα υπήρξε η σπουδαιότερη πνευματική μου άσκηση. Στην γλώσσα αυτή υπάρχει η πληρέστερη αντιστοιχία ανάμεσα στην λέξη και στο εννοιολογικό της περιεχόμενο».Όπως μας έλεγε και ο Αντισθένης, «Αρχή σοφίας, η των ονομάτων επίσκεψις».Για παράδειγμα ο «άρχων» είναι αυτός που έχει δική του γη (άρ=γή + έχων). Και πραγματικά, ακόμα και στις μέρες μας είναι πολύ σημαντικό να έχει κανείς δική του γη / δικό του σπίτι. ( ΣημείωσηΒΜ από το αρ προέρχονται και αρουραίος καθώς άργυρος, άργιλος κτλ.)Ο «βοηθός» σημαίνει αυτός που στο κάλεσμα τρέχει. Βοή=φωνή + θέω=τρέχω. Ο Αστήρ είναι το αστέρι, αλλά η ίδια η λέξη μας λέει ότι κινείται, δεν μένει ακίνητο στον ουρανό (α + στήρ από το ίστημι που σημαίνει στέκομαι).Αυτό που είναι πραγματικά ενδιαφέρον, είναι ότι πολλές φορές η λέξη περιγράφει ιδιότητες της έννοιας την οποίαν εκφράζει, αλλά με τέτοιο τρόπο που εντυπωσιάζει και δίνει τροφή για τη σκέψη.Για παράδειγμα ο «φθόνος» ετυμολογείται από το ρήμα «φθίνω» που σημαίνει μειώνομαι. Και πραγματικά ο φθόνος σαν συναίσθημα, σιγά-σιγά μας φθίνει και μας καταστρέφει. Μας «φθίνει» - ελαττώνει ως ανθρώπους - και μας φθίνει μέχρι και την υγεία μας. Και, βέβαια, όταν αναφερόμαστε σε κάτι που είναι τόσο πολύ ώστε να μην τελειώνει, πως το λέμε; Μα, φυσικά, «άφθονο».Έχουμε τη λέξη «ωραίος» που προέρχεται από την «ώρα». Διότι για να είναι κάτι ωραίο, πρέπει να έλθει και στην ώρα του. Ωραίο δεν είναι το φρούτο όταν είναι άγουρο ή σαπισμένο και ωραία γυναίκα δεν είναι κάποια ούτε στα 70 της άλλα ούτε φυσικά και στα 10 της. Ούτε το καλύτερο φαγητό είναι ωραίο όταν είμαστε χορτάτοι, επειδή, σε αυτή την περίπτωση, δεν μπορούμε να το απολαύσουμε.Ακόμα έχουμε την λέξη «ελευθερία» για την οποία το «Ετυμολογικόν Μέγα» διατείνεται «παρά το ελεύθειν όπου ερά» = το να πηγαίνει κανείς όπου αγαπά . Άρα βάσει της ίδιας της λέξης, ελεύθερος είσαι όταν έχεις τη δυνατότητα να πάς όπου αγαπάς. Πόσο ενδιαφέρουσα ερμηνεία!!!Το άγαλμα ετυμολογείται από το αγάλλομαι (ευχαριστιέμαι) επειδή όταν βλέπουμε (σε αρχική φάση οι Θεοί) ένα όμορφο αρχαιοελληνικό άγαλμα η ψυχή μας ευχαριστείται, αγάλλεται. Και από το θέαμα αυτό επέρχεται η αγαλλίαση. Αν κάνουμε όμως την ανάλυση της λέξης αυτής θα δούμε ότι είναι σύνθετη από αγάλλομαι + ίαση(=γιατρειά). Άρα, για να συνοψίσουμε, όταν βλέπουμε ένα όμορφο άγαλμα (ή οτιδήποτε όμορφο), η ψυχή μας αγάλλεται και γιατρευόμαστε. Και πραγματικά, γνωρίζουμε όλοι ότι η ψυχική μας κατάσταση συνδέεται άμεσα με τη σωματική μας υγεία.Παρένθεση: και μια και το έφερε η «κουβέντα», η Ελληνική γλώσσα μας λέει και τι είναι άσχημο. Από το στερητικό «α» και την λέξη σχήμα μπορούμε εύκολα να καταλάβουμε τι. Για σκεφτείτε το λίγο.Σε αυτό το σημείο, δεν μπορούμε παρά να σταθούμε στην αντίστοιχη Λατινική λέξη για το άγαλμα (που μόνο Λατινική δεν είναι). Οι Λατίνοι ονόμασαν το άγαλμα, statua από το Ελληνικό «ίστημι» που ήδη αναφέραμε, και το ονόμασαν έτσι επειδή στέκει ακίνητο. Προσέξτε την τεράστια διαφορά σε φιλοσοφία μεταξύ των δύο γλωσσών, αυτό που σημαίνει στα Ελληνικά κάτι τόσο βαθύ εννοιολογικά, για τους Λατίνους είναι απλά ένα ακίνητο πράγμα.Είναι προφανής η σχέση που έχει η γλώσσα με τη σκέψη του ανθρώπου. Όπως λέει και ο George Orwell στο αθάνατο έργο του «1984», απλή γλώσσα σημαίνει και απλή σκέψη. Εκεί το καθεστώς προσπαθούσε να περιορίσει την γλώσσα για να περιορίσει την σκέψη των ανθρώπων, καταργώντας συνεχώς λέξεις.«Η γλώσσα και οι κανόνες αυτής αναπτύσσουν την κρίση», έγραφε ο Μιχάι Εμινέσκου, εθνικός ποιητής των Ρουμάνων.Μια πολύπλοκη γλώσσα αποτελεί μαρτυρία ενός προηγμένου πνευματικά πολιτισμού. Το να μπορείς να μιλάς σωστά σημαίνει ότι ήδη είσαι σε θέση να σκέφτεσαι σωστά, να γεννάς διαρκώς λόγο και όχι να παπαγαλίζεις λέξεις και φράσεις. Η ΜΟΥΣΙΚΟΤΗΤΑ Η Ελληνική φωνή κατά την αρχαιότητα ονομαζόταν «αυδή». Η λέξη αυτή δεν είναι τυχαία αφού προέρχεται από το ρήμα «άδω» που σημαίνει τραγουδώ.Όπως γράφει και ο μεγάλος ποιητής και ακαδημαϊκός Νικηφόρος Βρεττάκος:«Όταν κάποτε φύγω από τούτο το φώς θα ελιχθώ προς τα πάνω, όπως ένα ποταμάκι που μουρμουρίζει. Κι αν τυχόν κάπου ανάμεσα στους γαλάζιους διαδρόμους συναντήσω αγγέλους, θα τους μιλήσω Ελληνικά, επειδή δεν ξέρουνε γλώσσες. Μιλάνε Μεταξύ τους με μουσική».Ο γνωστός Γάλλος συγγραφεύς Ζακ Λακαρριέρ επίσης μας περιγράφει την κάτωθι εμπειρία από το ταξίδι του στην Ελλάδα: «Άκουγα αυτούς τους ανθρώπους να συζητούν σε μια γλώσσα που ήταν για μένα αρμονική αλλά και ακατάληπτα μουσική. Αυτό το ταξίδι προς την πατρίδα - μητέρα των εννοιών μας - μου απεκάλυπτε ένα άγνωστο πρόγονο, που μιλούσε μια γλώσσα τόσο μακρινή στο παρελθόν, μα οικεία και μόνο από τους ήχους της. Αισθάνθηκα να τα έχω χαμένα, όπως αν μου είχαν πει ένα βράδυ ότι ο αληθινός μου πατέρας ή η αληθινή μου μάνα δεν ήσαν αυτοί που με είχαν αναστήσει».Ο διάσημος Έλληνας και διεθνούς φήμης μουσικός Ιάνης Ξενάκης, είχε πολλές φορές τονίσει ότι η μουσικότητα της Ελληνικής είναι εφάμιλλη της συμπαντικής.Αλλά και ο Γίββων μίλησε για μουσικότατη και γονιμότατη γλώσσα, που δίνει κορμί στις φιλοσοφικές αφαιρέσεις και ψυχή στα αντικείμενα των αισθήσεων. Ας μην ξεχνάμε ότι οι Αρχαίοι Έλληνες δεν χρησιμοποιούσαν ξεχωριστά σύμβολα για νότες, χρησιμοποιούσαν τα ίδια τα γράμματα του αλφαβήτου.«Οι τόνοι της Ελληνικής γλώσσας είναι μουσικά σημεία που μαζί με τους κανόνες προφυλάττουν από την παραφωνία μια γλώσσα κατ ' εξοχήν μουσική, όπως κάνει η αντίστιξη που διδάσκεται στα ωδεία, ή οι διέσεις και υφέσεις που διορθώνουν τις κακόηχες συγχορδίες»,όπως σημειώνει η φιλόλογος και συγγραφεύς Α. Τζιροπούλου-Ευσταθίου.Είναι γνωστό εξάλλου πως όταν οι Ρωμαίοι πολίτες πρωτάκουσαν στην Ρώμη Έλληνες ρήτορες, συνέρρεαν να θαυμάσουν, ακόμη και όσοι δεν γνώριζαν Ελληνικά, τους ανθρώπους που «ελάλουν ώς αηδόνες».Δυστυχώς κάπου στην πορεία της Ελληνικής φυλής, η μουσικότητα αυτή (την οποία οι Ιταλοί κατάφεραν και κράτησαν) χάθηκε, προφανώς στα μαύρα χρόνια της Τουρκοκρατίας.Να τονίσουμε εδώ ότι οι άνθρωποι της επαρχίας, του οποίους συχνά κοροϊδεύουμε για την προφορά τους, είναι πιο κοντά στην Αρχαιοελληνική προφορά από ό,τι εμείς οι άνθρωποι της πόλεως.Η Ελληνική γλώσσα επιβλήθηκε αβίαστα (στους Λατίνους) και χάρη στην μουσικότητά της.Όπως γράφει και ο Ρωμαίος Οράτιος «Η Ελληνική φυλή γεννήθηκε ευνοημένη με μία γλώσσα εύηχη, γεμάτη μουσικότητα».

..COYOTE.

του Οδυσσέα Ιωάννου 16/05/2011 ΚΟΙΤΑ ΝΑ ΑΝΤΕΞΕΙΣ 1 εικόνα Κρατήσου. Κοίτα ν΄ αντέξεις. Δεν σου δίνω οδηγίες, δεν πουλάω συμβουλές, ίσως δεν σου απευθύνομαι καν. Πες πως κρυφακούς ένα παραμιλητό. Κοίτα ν' αντέξεις. Όταν αισθάνεσαι τους κυνόδοντές σου να μεγαλώνουν, πιες νερό, άσε το αίμα των ανθρώπων στη θέση του. Δεν είσαι εσύ αυτό. Όταν ο θυμός σου σε πνίγει σαν αναρρόφηση από μεθύσι, μην γίνεσαι ο ίδιος το αλκοόλ. Μη μου μιλάς για επαναφορά θανατικής καταδίκης, για τους δολοφόνους του ανθρώπου στην 3ης Σεπτεμβρίου. Χάνονται οι μάχες, μη χαθεί και ο πόλεμος. Mη χάσεις τον εαυτό σου. Όταν σκοτεινιάζει ο κόσμος στα δύο μέτρα και νιώθεις ζεστή πίσσα να σου φράζει τα πνευμόνια, στην σκέψη μιας ανεργίας που θα σε κάνει επαίτη του επιούσιου για τις καρδιές σου - τα παιδιά σου, τους δικούς σου- έχεις ακόμη την αγάπη σου να τους δώσεις. Μην ξεχνιέσαι. Βγες να σε χτυπήσει ο αέρας και όταν γυρίσεις σπίτι, αγάπα τους, πάλι, από την αρχή. Πώς το λένε στα μαθηματικά; Μπορεί να μην είναι ικανή συνθήκη αλλά είναι αναγκαία. Κρατήσου. Όταν αισθάνεσαι ικανός για ωμή και τυφλή βία αδιακρίτως, και αναρωτιέσαι πού πήγαν τόσα διαβάσματα, τόσες μουσικές, τόσα ποιήματα τώρα που τα θέλεις να πιαστείς για να μη γίνεις ζώο, ψάξε. Ψάξε καλά ρε γαμώτο. Δεν έχει πάει χαμένη όλη η μέχρι τώρα ζωή σου. Κάπου είναι όλα και είναι σωστά. Μη γίνεις λάθος. Όταν ξέρεις πως η βία είναι η τελευταία γραμμή της άμυνάς σου – γιατί δεν είσαι και ο Γκάντι- κοίτα να την αθροίσεις στο ποτάμι που κατεβαίνει, οι προσωπικοί πόλεμοι είναι μόνο λογοτεχνικά σχήματα. Ρώτα τον Ράμπο. Όταν δεν μπορείς να δεις πιο μακριά από μεθαύριο, όταν κανένα όνειρό σου δεν μπορεί να διαπεράσει έναν τοίχο που χτίστηκε στην περίμετρο της σκιάς σου εν μία νυκτί, καβάλα τον Λυκαβηττό ή την Πεντέλη, χάζεψε λίγο την πόλη και σκέψου τί είχες τί έχασες μωρέ. Ήσουν ποτέ σίγουρος για το τι σου ξημέρωνε; Στην πραγματικότητα πάντα τα όνειρά σου είχαν το μήκος της σκιάς σου. Κρατήσου. Κοίτα ν' αντέξεις. Μη ζήσεις σαν να μην υπάρχει επόμενη μέρα. Πάντα υπήρχε και πάντα θα υπάρχει. Και θα περιμένει όσους καταφέρουν να περάσουν, χωρίς να γίνουν λύκοι, ή ποντίκια. Μην νομίσεις πως μπορείς να “αλλάξεις” για λίγο μέχρι να περάσει η μπόρα, και πως όποτε γουστάρεις θα φοράς λεοντή και όποτε γουστάρεις προβιά. Η μυρωδιά δεν θα φεύγει με τίποτα. Ακόμη κι αν δεν το ξέρουν οι άλλοι, θα το ξέρεις εσύ. Λένε πως ο άνθρωπος προσαρμόζεται σε όλα. Αλήθεια είναι. Αλλά ας αφήσουμε απέξω τα σκατά...

Στη φρεγάτα όπου υπηρέτησα τη θητεία μου πριν πολλά χρόνια, είχαμε ένα μεγάλο πρόβλημα: Η σκάλα (κλίμακα λέγεται στο Ναυτικό) ήταν υπερβολικά βαριά και όταν επιστρέφαμε από κάποιο ταξίδι έπρεπε να συνεργαστούμε τουλάχιστον δέκα ναύτες για να μπορέσουμε να την τοποθετήσουμε στην προβλήτα. Μια μέρα έτυχε να είναι ο κυβερνήτης στην πρύμνη και, όπως μας παρατηρούσε να ζοριζόμαστε, δεν άντεξε και πήρε το μεγάφωνο: «Ρε παιδιά, ξέρετε γιατί δεν μπορείτε να τη σηκώσετε την κλίμακα; Γιατί βάζετε όλη τη δύναμή σας», είπε. «Βάλτε το 30% και να δείτε ότι θα φτάσει μόνη της ως τη Σαλαμίνα». Δε χρειάστηκε περισσότερα, είχαμε καταλάβει ότι μας δούλευε. Ποιος ξέρει στ’ αλήθεια πόσους λουφαδόρους ναύτες είχε γνωρίσει μέχρι τότε… Είχε πάρει χαμπάρι ότι προσποιούμαστε πως δεν μπορούμε να σηκώσουμε τη μαντεμένια σκάλα όπως επίσης και πως το θέαμα ήταν τόσο φαιδρό που μόνον με θυμό και φοβέρες δεν έπρεπε να το αντιμετωπίσει για να το διορθώσει. Διάλεξε λοιπόν το χιούμορ και τα κατάφερε: Βάλαμε το κεφάλι κάτω και με το 30% της δύναμής μας πήραμε το αντιπαθητικό αμερικάνικο κατασκεύασμα και το αποθέσαμε στα ρέλια του μεσόστεγου πριν ξεσπάσουμε όλοι στα γέλια (και ο κυβερνήτης μαζί). Την σκηνή αυτή τη θυμάμαι πάντα όταν η συζήτηση περιστραφεί γύρω από αυτό που λέμε «συλλογική δράση». Ξέρω πως αν μαζευτούμε δέκα ενεργοί πολίτες και συνεργαστούμε μπορούμε να σηκώσουμε τη Γη ολόκληρη στα χέρια μας, αντιθέτως αν αρχίσουμε να προσποιούμαστε ότι μόνο εμείς προσφέρουμε, ότι μόνον εμείς βάζουμε όλη τη δύναμή μας για το κοινό καλό, η σκάλα δεν πρόκειται να κουνηθεί ούτε ένα μέτρο… Ναι, τώρα που το σκέφτομαι νομίζω πως είμαι υπέρ των συλλογικών δράσεων με την προϋπόθεση ότι δεν αφιερωνόμαστε εξ ολοκλήρου αλλά προσφέρουμε όλοι μόνον το… 30% μας. Είναι παθογενές να αφιερώνεσαι 100% για να κάνεις τον κόσμο «διαφορετικό». Να σε καίει το θέμα της καθαριότητας της πόλης 100%, να βοηθάς τους άπορους 100%, να πηγαίνεις σε πορείες 100%... Απλά μαθηματικά είναι: Δεν έχουμε τόσο εαυτό ώστε να τον αφιερώνουμε τόσο επί τοις εκατό το κοινό καλό. Το θέμα είναι να προσφέρουμε όλοι από λίγο έτσι ώστε να μας μένει αρκετός εαυτός για να ζήσουμε. Ασε που είμαστε και εγωιστικά όντα. Αν αφιερωθούμε σε κάτι 100% θα αρχίσουμε τα συμπλέγματα της δοτικότητας: «Ξέρεις τι έχω κάνει εγώ για το κόμμα, την ομάδα, τη δουλειά, τη σχέση, τη χώρα;». Κι άντε να βρούμε το δίκιο μας δηλαδή αφού στην ουσία κανείς δεν μας υποχρέωσε να δοθούμε εξ’ ολοκλήρου σε κάτι και να παρατήσουμε όλα τ’ άλλα. Τα σκέφτομαι αυτά τώρα που βλέπω τους πολίτες να οργανώνουν συλλογικές δράσεις (ή έστω αντιδράσεις). Η λογική των πέντε ανθρώπων που νυχθημερόν τρέχουν για έναν σκοπό ενώ οι υπόλοιποι απλά περιμένουν στο σπίτι τους δεν μπορεί να συνεχιστεί. Το «παιχνίδι πρέπει να ανοίξει» και οι πολλοί να κάνουν λίγα, όχι οι λίγοι πολλά. Μην βιαστείτε να πείτε ότι αυτό είναι στο χέρι των πολλών που οφείλουν να συμμετάσχουν. Μπορεί απλά να πρέπει οι λίγοι να κάνουν κάπως στην άκρη για να βρουν χώρο και άλλοι να τους βοηθήσουν.

Θέματα Σιγά, μην ξυπνήσουν οι Γερμανοί! του Οδυσσέα Ιωάννου 30/05/2011 1 εικόνα Ετικέτες Γερμανοί Γράφω ένα κείμενο που θα το μετανιώσω. Θα ήθελα να μην υπάρχει τέτοιο κείμενο με την υπογραφή μου. Να διαβαστεί και να καεί, σαν οδηγίες σε κατάσκοπο. Όταν στο σχολείο οι συμμαθητές μου έβριζαν τους Γερμανούς για τους δύο Παγκόσμιους πολέμους- και κυρίως για τον Δεύτερο- τους διόρθωνα “Όχι οι Γερμανοί παιδιά, οι Ναζί. Μην τους ταυτίζετε. Υπήρχαν και οι αντιναζιστές. Η θεωρία της συλλογικής ευθύνης είναι ναζιστική, μην γίνεστε ίδιοι”. Λυπάμαι που θα το ξεχάσω για λίγο όμως τρώγομαι να ασπαστώ αυτή την θεωρία και ντρέπομαι πολύ, αλλά ελπίζω να μου κρατήσει λίγο. Γερμανοί. Για τρίτη φορά σε λιγότερο από εκατό χρόνια, ασκείστε στο άθλημα της ταπείνωσης, της σύνθλιψης λαών. Τα κουφάρια και τα δέρματα των πολιτών τους, βορά στα βάρβαρα ένστικτά σας περί ψυχαγωγίας… Απολίτιστοι, απολειφάδια οποιουδήποτε ανθρωπισμού, αληταριά της Ιστορίας, ξεπλύματα οποιασδήποτε φιλοσοφίας με κέντρο τον άνθρωπο. Ούτε μια λέξη δεν καταλάβατε από τον Γκαίτε σας (ναι, ενώ εμείς είχαμε αφομοιωμένο τον Αριστοτέλη στα σκυλάδικα που σερνόταν ολόκληρη η χώρα για τριάντα χρόνια). Παράτα με ρε, δεν γράφω ένα αντικειμενικό κείμενο, στο είπα στην αρχή. Πίσω στους Γερμανούς. Πήρατε μία Δημοκρατία ανθρωπιστική και την κάνατε σιδερογροθιά κατά των αδυνάτων και ανυπεράσπιστων. Με ένα ευρώ που στην ουσία είναι μεταμφιεσμένο μάρκο, ξεπετσιάσατε κάθε έννοια μιας ζωής με κάποιο νόημα, εκτός αν η προτεινόμενη ζωή σας είναι να δουλεύουμε είκοσι ώρες την ημέρα για 800 ευρώ, γιατί πρέπει να είμαστε παραγωγικοί. Αυτά καταλάβατε από τον Ρίλκε σας; Ή δεν είναι δικός σας επειδή δεν γεννήθηκε στα άγια χώματά σας; (Ναι, ενώ εμείς έχουμε βάλει τον Ρίτσο, τον Καβάφη, τον Ελύτη, τον Καρούζο, τον Σικελιανό, τον Λειβαδίτη στην καθημερινότητά μας, δεν κάνουμε βήμα χωρίς να τους συμβουλευτούμε). Ρε σύ, κουφός, στραβός ή μαλάκας είσαι; Σου είπα, δεν γράφω ένα δίκαιο κείμενο. Γερμανοί. Παραδώσατε αμαχητί την εξουσία που σας εμπιστεύτηκε η Δημοκρατία, σε Διεθνείς Οικονομικούς Οίκους, σε ποντίκια που κρύβονται στη λάσπη και τρέφονται με πτώματα, ταΐζουν τα παιδιά τους με αίμα παιδιών, βλέπουν στις οθόνες τους ανθρώπους να καίγονται με το ίδιο λάγνο βλέμμα που βλέπουν τσόντες. (Ναι, ενώ εμείς είμαστε καλύτεροι που παραδώσαμε την Δημοκρατία σε τρεις οικογένειες και δέκα καράβλαχους που επειδή έπιασαν δυο δεκάρες την είδαν “αστική τάξη”). Δεν θα συνεννοηθούμε, έτσι; Θα μας τα σπάσεις τα νεύρα. Ξαναδιάβασε τον πρόλογο. Γερμανοί. Υπάρχετε μόνο όταν εξευτελίζετε, όταν εκβιάζετε, όταν σας παίρνει, στα γυρίσματα της Ιστορίας. Μετά, που τρώτε τα μούτρα σας και καίγονται οι πόλεις σας, κλαψουρίζετε συγγνώμες προς την ανθρωπότητα. Ναι, ξέρω κανένας δεν μπορεί να σου κάνει κάτι αν δεν τον αφήσεις να σου το κάνει. Αλλά δεν μιλάμε για εμάς τώρα. Μιλάμε για εσάς. Είστε πεθαμένοι και δεν το ξέρετε. Είστε τελειωμένοι, κοπριά λίπανσης στις γραμμές παραγωγής σας. Και το αίμα σας αραιωμένο, χαλασμένο από το φαρμάκι που σας τρώει ότι όλος ο κόσμος σας χρωστάει. Ανόητοι, κυνικοί, βλάσφημοι, ψάξτε για ψυχή. Σκοτεινιάζει για μια ακόμα φορά στον τόπο σας. ΥΓ. Και σιγά την μπάλα που παίζετε, ψοφίμια. Ό,τι πιο άκαυλο έχει παρουσιαστεί ποτέ σε γήπεδο.

..o doctorlamia!!!

ΚΑΛΗ ΑΡΧΗ ΠΑΙΔΙΑ! ΑΠΟ ΣΗΜΕΡΑ ΝΩΡΙΣ ΥΠΝΟ ΚΑΙ ΥΓΕΙΙΝΗ ΔΙΑΤΡΟΦΗ ΓΙΑ ΝΑ ΕΙΝΑΙ Η ΟΜΑΔΑ ΣΕ ΦΟΡΜΑ...